Oproep voor hartverscheurende verhalen!
Heb je, na een breuk in je relatie, liefdespijn?
Schrijf je verhaal op en e-mail het naar roelvduijn@planet.nl Wij plaatsen je verhaal, als je wilt onder pseudoniem, graag en gratis in deze site! Je weet, opschrijven is beter worden. Maak het voor jezelf zo lang en precies als de vloed van je tranen.
Jij bent mijn nummer 1
van een jonge vrouw die de smsbox van haar vriend opende en daarna aan God ging twijfelen
Na een relatie van bijna 4 jaar met overwegend tranen, pijn en verdriet vond ik wel dat het tijd word om aan mijzelf te denken.Alleen lukte dat niet.
Totdat ik hem zag. Hij liep in de nieuwe buurt van mijn vriendin en ik was meteen verliefd.
We hadden oogcontact en dat was het.Uur later kom ik hem weer tegen. Hij zwaaide heel lief, ik zwaaide terug.
Iwerd heel verlegen: iets wat ik absoluut niet ben.
Ik vertelde mijn vriendin dat ik voor deze jongen mijn huidige vriend zal verlaten.We lachten erom.Ik sprak dagelijks over Piet, wij gaven hem zelfs een naam,zodat het makkelijk zou zijn om over hem te praten.
Ik droomde over hem, ik geloofde echt dat hij voor mij was.
Het gevoel dat hij mij gaf zonder ooit een woord met hem gesproken te hebben was zo speciaal.
En we lachten er wel om, en maakten grapjes maar ik meende het uit de grond van mijn hart.Ik werd zo verlegen elke keer dat ik hem zag, dat ik niet met hem durfde te praten.
Wie stond daar?
Een aantal maanden later op een feestje met mijn toenmalige vriend, kwam ik erachter dat hij met een andere meid naar buiten was gegaan.
Ik was woedend. Ik pakte mijn spullen en reed weg.
Ik wilde zo snel mogelijk naar huis zodat ik kon huilen op mijn gemak.De pijn was onvoorstelbaar.
Eenmaal dichtbij huis besloot ik nog een rondje te maken: te verdrietig om uit te stappen. En ik reed naar een plek waar ik helemaal niets te zoeken had.
Wie stond er op de tram te wachten?
Piet.
Ik remde automatisch. Piet stapte in we hebben kennisgemaakt, hij was gewoon perfect.We hebben uren in de auto zitten praten.
Ik vertelde hem van mijn 'ex' .Dat hij mijn eerste vriend was en dat ik eigenlijk ook best moeilijk deed wat jongens betrefte.
Moeilijk verhaal om te geloven als je iemand niet kent,maar dat kwam uit mijn hart.Hij was echt een uitzondering.En de manier waarop wij elkaar werkelijk ontmoet hadden,was gewoon het lot, ik wist dat hij mijn geschenk uit de hemel was.
We spraken af, en op een gegeven moment mocht hij zelfs bij mij thuis komen.
Het ging allemaal wel goed, alleen ak dacht nog wel vaak aan mijn ex. Dat zorgde er wel af en toe voor dat ik een beetje afwezig was.
Het was ook allemaal nieuw voor mij, en zo bijzonder ook.Maar daar kwamen we doorheen ik was de gelukkigste vrouw op aarde, hij heeft kennisgemaakt met mijn familie, en ik mocht zijn zoontje ook ontmoeten.HIj was een aantal jaar geleden gescheiden.Ik had liever een man zonder kinderen maar op een gegeven moment maakte dat mij ook niets uit.
De kleine jongen en ik konden het ook goed met elkaar vinden.
Ik dankte God
Als ik hem belde nam hij altijd op, hij had genoeg tijd voor mij, ik twijfelde er absoluut niet aan of hij mij trouw was.
Tot na een aantal maanden. Hij had het een beetje druk met zijn werk,maar ik kreeg toch genoeg aandacht.Toen schoot er ineens in mijn hoofd of hij niet misschien met mij is om de sex?
Daar hebben we over gesproke.
Hij was heel verdrietig en ook wel beledigd dat ik zoiets kon denken.
Ik zei toen ook: ik wil liefde. Als jij alleen sex wilt, dan is het beter om gewoon vrienden te zijn.
Geen sprake van; hij wilde ook liefde.
Nou daarna had ik absoluut geen twijfels.Hij werkte in een keuken moest de hele dag staan. Logisch dat hij moe was na het werk, en af en toe meteen naarhuis ging.
Dat dacht ik.Maar hij wist mij zo gerust te stellen, ik was nog verliefder dankte God iedere dag voor zo'n prachtige man in mijn leven. Ik vond zelf wel dat ikdat verdiend had na 4 jaar ellende!Ik straalde helemaal at weer goed na jaren, alles ging perfect...
Tot gisteren (ja ja dit is zeer recent) hij kwam langs met zijn zoontje en mijn kleine nichtje was bij mij. Ze gingen de hele avond spelen, en het washartstikke gezellig.
Toen voelde ik me nog gelukkiger, alsof dat mogelijk was maar oke.
Kussen op zijn mobieltje
Ik heb nooit de behoefte gehad om in zijn mobieltje te kijken. Na 4 jaar zou ik toch wel de tekenen van ontrouw moeten herkennen.. Die waren er niet..Hij vergat zijn telefoon wel eens bij mij, maar die kreeg hij de volgende dag weer terug. Ik keek er niet in.
En gisterenavond vertrokken mijn allerliefste vriend en zijn kleine jongen . Ik zag zijn mobieltje op de bank liggen.
Ik wilde zeggen je vergeet je telefoon maar er kwam niets uit mijn mond.Ik gooide een kussen erop, en wachtte totdat ze vertrokken waren.Ik ging ervoor zitten, ik voelde een druk in mijn hart.En die was terecht..
Mijn nummer stond niet in zijn telefoon opgeslagen. Maar toch begroette hij mij ALTIJD lief met mijn naam als ik belde.Dat was voor mij ook een reden om te weten dat hij nooit met een ander is. Want hij zei altijd mijn naam, en sprak lief. In eerste instantie dacht ik: ik heb zo'n makkelijk nummer, dat zit in zijn hoofd..
Zijn smsbox
Toen opende ik zijn smsinbox.Ik zag een hoop berichten met als afzender een naam van een cofeeshop...ik denk: zeker 1 van zijn vrienden die hij van daarkent.
Ik kwam een sms van een meid tegen die al een tijdje een oogje op hem had en zijn nummer van een vriendin gekregen heeft.
Een sms van een meid die hij in Utrecht ontmoet heeft. Een sms van een andere meid waarom hij niets van zich laten horen.
Dat waren enkele smsjes.
Toen opende ik de coffeeshop' smsjes'. Het werd zwart voor mijn ogen .
"schatje van mijn hartje"
"Ik mis je"
"jij bent mijn nummer 1"
"zie ik je waar we gisteren ook waren"
"ik wil je stem horen".
Allemaal recente smsjes. Van 1 dezelfde persoon.
Ik vond de andere ook heel erg, maar dit overtrof alles...Ik kon niet huilen ik kreeg zo'n vreselijke pijn in mijn hart. Ik wist niet wat ik moest doen.
Ik weet het nog steeds niet.Ik heb de hele nacht niet geslapen.
Mijn nichtje is hier ik moet mij groot houden..Ik belde mijn vriendin midden in de nacht. En toen begonnen de tranen te rollen...Ik kreeg het advies om hem te vertellen dat ik niets voor hem voel, en dat ik uit elkaar wil gaan.
Als hij mij niet serieus neemt, hoeft hij ook niet te weten dat ik zoveel van hem houd.Maar aan de andere kant wilde ik een verklaring..Maar ik ben zoo bang om hem kwijt te raken terwijl ik weet dat er geen andere oplossing is.
Dat hij niet de engel was die ik dacht dat ie was.
Mevrouw coffeeshop
Ik kreeg een hele lieve roos van hem in een sms. Bij verzonden berichten zag ik dat ik niet de enige was met die roos, mevrouw coffeeshop heeft diezelfde ontvangen.
Ik wilde haar bellen,niet om haar iets kwalijk te nemen. Maar omdat ik vind dat zij ook het recht heeft om te weten dat ze ook voor de gek gehouden wordt..
Ik weet niet wat ik moet doen..Mijn mooie heldere wereld is nu een groot zwart gat.
Op dit moment voel ik dat ik er nooit meer uitkom.
Ik heb geen hoop meer
Ik heb niets meer gegeten, ik heb zoveel pijn dat ik geen hap door mijn keel krijg..Ik kan alleen maar huilen en wil alleen zijn.
Alleen als ik eraan denk dat ik morgen moet werken, en de hele dag moet lachen en doen alsof ik gelukkig ben, dan word ik ziek.Ik weet niet of ik het kan.Ikweet niet hoe ik het aan mijn hele omgeving moet vertellen. Dat mijn droomman, een bedrieger is. Een leugenaar...
Hij heeft me zovaak beloofd dat ie me nooit pijn zal doen. Ik geloofde hem. Hoe kon ik zo'n idioot zijn?
En dan bedenk ik mij, van mijn ex wist ika ltijd al dat ie niet goed was. Maar deze jongen was perfect en niets kon ons in de weg staan..
hoe zal ik ooit nog een man vertrouwen kunnen. Ik ben nog jong.Ik wil ook trouwen en kinderen krijgen ooit.
Maar mijn wereld ziet zwart. Ik heb echt geen hoop meer..
Ik weet nog niet wat ik moet doen. Of ik hem moet vertellen wat ik gelezen heb, of moet ik hem laten gaan zonder dat hij ooit zal weten waarom..?
Gisterennacht heb ik me hopeloos gezocht naar het nummer van mijn ex, .Ik belde hem anoniem. Ik zei alleen "hallo" en hij zei meteen mijn naam, en was zoo blij om mij te spreken...Maar ik houd niet meer van m. Ik wil m alleen gebruiken om wat afleiding te hebben, maar dat is fout, dat weet ik.
Ik weet niet hoe ik dit moet overleven..Ik verdien deze pijn niet, ik ben geen slecht persoon...Ik kan het niet hebben om weer niet te eten, elke dag tehuilen en de pijn in mijn hart te voelen..
Bestaat God wel?
Ik begrijp niet dat God hem in mijn leven toegelaten heeft. Dat hij elke dag naar mij heeft geluisterd terwijl ik Hem dankte voor zo'n geweldige man. Terwijlhij toekeek hoe gelukkig ik was met hem..hoe ik straalde.
Nu weet ik ook niet of Hij bestaat...Terwijl mijn geloof in Hem ook echt aan het groeien was.
Van de week bedacht ik mij hoeveel God van mij houdt..Ik ben bijna 23 jaar, heb een eigen woning, heb over een paar weken een contract bij een geweldigewerkgever, heb het hartstikke naar mijn zin.
Ik heb een geweldige familie, heb een eigen autootje en eigenlijk alles wat mijn hartje begeerd... Toen kreeg ik nog geluk in de liefde, nou er was niemand opde aarde die in de buurt van mijn geluk kon komen...
Tot gisteren, toen is mijn wereld helemaal ingestort..Morgen hebben we een afspraak bij mijn tante, we zouden daar gezellig gaan eten..Waarom heeft hij kennisgemaakt met mijn familie als hij niet serieus was,waarom kwam hij terug als ik zei dat het beter was om uit elkaar te gaan, dat ik niet gelukkig was, waarom heeft ie me overtuigd dat ie echt van me houdt..Waarom heeft ie me kennis laten maken met zijn kind.Die breng je toch niet zomaar naar iedere meid? Waarom waarom waarom, er zitten zoveel vragen in mijn hoofd.
.Waar ik geen antwoord op heb.Hij wilde alles voor mij doen...Hij beschermde mij, als ik ergens bang voor was, vertelde hij me dat ik nooit meer ergens bang voor hoef te zijn omdat hij altijd bij mij is.
Mooie leugens!.
Ik weet niet hoe ik verder moet, ik weet niet wat ik moet doen.
Wat ik tegen hem moet zeggen..
Moet ik kwetsbaar opstellen en huilen en alles vertellen wat mij dwars zit
Of moet ik mezelf sterk voordoen en hem de deur wijzen alsof hij lucht is. Dat is wel wat hij verdient.
Ik weet het niet, ik weet het echt niet..
Ik kan niet helder nadenken..
Ik hoop dat er een antwoord op mijn pad zal komen..
Het schrijven van deze brief heeft mij goed gedaan..
Dromen bestaan niet, ik leefde een paar maanden in een sprookje,maar zoals we allemaal weten zijn die ook niet echt
Ik hoop dat ik zo sterk zal worden dat ik van het leven zal leren genieten zonder een man om mij heen,want deze pijn kan ik niet weer meemaken
ik weet niet hoe ik hier uit moet komen
Ik had steun aan mijn geloof...maar daar ben ik ook niet meer zo zeker van..
ik weet het nu even niet meer....
Olga
